De stad Vancouver!

Op maandagochtend 11 juli trekken we met z'n drieën de stad in. "Gewoon naar beneden lopen en dan kom je aan de rechterhand een Mall tegen!" had Shelly uitgelegd. Wij op weg! Gelukkig zijn we best wel reizigers en niet snel in paniek, dus die mall werd gevonden. Sarah duikt meteen de bekende winkels in, lekker vertrouwd, terwijl wij liever het onbekende ontdekken. Ze moet nog heel wat leren! In de "Lush" een zeepwinkel, worden we meteen gevraagd waar we vandaan komen en dat meisje helemaal enthousiast, want zij had ook heel veel familie in Nederland. Ze heeft ons van alles laten zien en liet ons van alles ruiken en proberen, pfff! En ja hoor, we gaan met twee dingen de winkel uit! Een goed begin en als dat in elke winkel gebeurt, moeten we er een koffer bijkopen. De Mall was groot en we liepen alle winkels in en uit, wij de onbekende en Sarah de bekende winkels. lekker koffie gedronken en later op de foodcourt gegeten, vakantie op zijn best! Rob en Shelly wonen op de Noord-oever van Vancouver, dat met Down Town Vancouver verbonden wordt door twee enorme bruggen over de baai tussen hen. Dus willen wij de stad in, moeten we een bus pakken, wat we ook doen. We laten ons informeren waar we het beste uit kunnen stappen en eenmaal op de stoep een beetje rondkijkend wat te doen, komt een vrouwtje onze kant opgelopen en wijst ons de weg naar Robsonstreet, The place to be voor shoppen. Wat fijn dat wij overduidelijk toeristen zijn en dat de Canadezen zo aardig en behulpzaam zijn. Ook hier duiken wij alle leuk uitziende winkeltjes in en roept Sarah; "Kijk, daar, H&M!" Ach, we zijn samen weg dus het is een kwestie van geven en nemen, ook voor Sarah en dat doet ze zonder veel te mopperen. We komen achter drie dingen deze dag. Er zijn ontzettend veel "Homeless people" hier, erg veel Aziaten en om de tien meter een "Starbucks". Sarah heeft het zwaar op straat, ze vindt al die zwervers erg zielig. Ze kijkt gelukkig niet weg en ze  geeft ze allemaal op één of ander manier haar aandacht. Ze sluit in ieder geval haar ogen niet voor deze ellende, gelukkig. Maar het is niet veel wat we kunnen doen en we kunnen gelukkig ook genieten van dat andere wat we veel zien, Starbucks! We zijn er alle drie gek op. En van de Aziaten worden we een beetje gek, ze zijn overal en maken echt overal foto's van. En niet één, maar 25. Gisteren stonden we op een mooi plekje voor een foto en naast ons werd (een Aziatische) oma neergezet door haar dochter en zonder dollen, er werden wel 30 dezelfde foto's van haar gemaakt binnen 10 seconden. Sarah en Rob stikten bijna van het lachen. 

We vinden nog een winkel waar Sarah helemaal van op tilt gaat en ik nog nooit van gehoord heb, nl: ........... and Fitch! Sarah en Leo duiken de winkel in en als Sarah ontdekt dat het hier toch echt veel goedkoper is dan in Nederland is haar humeur voor de rest van de dag gered. Maar een joggingbroek en t-shirt voor samen €70 zou je mij nooit zien kopen. Sarah wel (van haar eigen geld dus) en moe maar voldaan zoeken we de weg terug naar "huis". Maar dat is niet zo eenvoudig, want we lopen vierkantjes waar we niet uitkomen, dus toch even Rob bellen. Ik leg uit waar we zijn en hij leidt ons naar de "Seabus", wat een boot blijkt te zijn en zo komen we aan de andere kant waar hij ons staat op te wachten. 

De volgende ochtend gaan we fietsen door "Stanley park" het stadspark van Vancouver. Het is geen parkje, als het Vondelpark, maar meer een park als "Central park" maar dan met heel veel natuur. We hebben ons draai al redelijk gevonden en weten aardig de weg. Eerst de bus naar de mall en daar overstappen op een bus down town, No problem. We huren mountainbikes, want je kunt ook "off road" fietsen. Dan kijk ik naar mijn witte broek en daarna naar Sarah's witte broek en denk; "Oh nee!" Ach, dat laten we maar los, want bij bocht twee heb ik al vlekken, Sarah blijft redelijk schoon uiteindelijk. We zijn natuurlijk getrainde fietsers en banen ons een weg over het fietspad en slingeren tussen de iets minder getrainde fietsers door. We maken foto's van de skyline van Vancouver, bezoeken te totempalen die ons iets vertellen over de indianengeschiedenis van het land en komen bij het aquarium terecht. We twijfelen of we erin gaan, we zijn al een paar keer in ons leven naar het dolfinarium geweest, maar besluiten het toch te doen. Een dingetje om te twijfelen is ook de toegangsprijs, want entreeprijzen zijn niet misselijk hier, maar we zijn op vakantie, dus we betalen. Het aquarium viel een beetje tegen, op zijn zachts gezegd, dus daar hebben we het niet meer over, snel weer op de fiets en op zoek naar de off-the-road paadjes. Deze vinden we en hebben volgens mij meteen de zwaarste te pakken, pffff, ik ben halverwege op, daarna Leo en Sarah dendert door, onze heldin. We sjezen op en af heuvels en bijna bergen (voor mij dan) en omzeilen zoveel mogelijk plassen (witte broeken!) maar ik krijg het toch voor elkaar om in een afdaling dwars door één klein plasje te rijden en had een prachtige modderspoor te pakken op mijn kont. We zien ons eerste wild, een heel lief klein schattig eekhoorntje. "Nu nog een beer!" roep ik, want die zijn er hier genoeg volgens Rob, zelfs bij hen achter in de tuin komen ze af en toe. Moe maar voldaan leveren we  de fietsen in en zoeken een café op, tijd voor een heerlijk biertje! We pakken de bus terug, maar hebben geen aansluiting naar "huis", dus lopen we het laatste stukje. Dat valt een beetje tegen, want Rob woont prachtig, maar wel berg op! 's Avonds eten we met Rob, Anders en Jarryd en raken ook nu niet uitgepraat, ook niet met de jongens ondertussen, wat leuk om de familie rustig te leren kennen. Na het eten leren we Rob en Jarryd het spelletje Skibbo, waar ze vrij snel bedreven en fanatiek in zijn. Ze zijn allemaal erg sportief en de jongens kunnen vrij goed "Hockey" spelen, voor ons is dat IJshockey en ze kunnen alledrie erg goed Golfen. 's Avonds moet Jarryd met de plaatselijke "Hockeyvereniging" spelen en wij gaan kijken. We zien meteen dat het niveau vrij hoog is, maar dat hij er boven uit steekt! Hij speelde op de Universiteit behoorlijk hoog en dat is te zien, wat gaat dat snel. Bij thuiskomst gaan wij meteen ons bed in, we zijn lichamelijk behoorlijk moe na alle inspanning van deze dag. 

ps: De winkel die ik niet kende en waar Sarah helemaal weg van is heet: Ebercrombie & Fitch. Weer wat geleerd!