Chillen in Assaouira

De laatste drie dagen gaan in. We rijden vandaag naar de badplaats Assaouira om daar nog even van de Marokkaanse cultuur en leven te genieten. Het wordt best nog wel even rijden, maar dat zijn we nu ondertussen wel gewend en kennen de rituelen van Abdul. Eerst anderhalf uur rijden, dan een kop heerlijke koffie, zelfs in de Middle of nowhere, af en toe stoppen voor iets bijzonders of één of andere fabriek waar het de bedoeling is om geld uit te geven en voor we het weten zullen we er zijn. Abdul vertelt nog steeds veel over het land, we onthouden zeker niet alles, vooral geen namen of jaartallen, maar we hangen aan zijn lippen als hij het over het volk en hun cultuur heeft. We komen in het gebied waar Arganolie wordt verwerkt en rijden natuurlijk bij zo'n fabriek binnen. Het is veel werk om uit een nootje olie te halen en we worden dan ook langs de vrouwen geleid die de noten kraken en verwerken en als laatste natuurlijk de winkel waar je van alles kunt kopen wat met deze olie te maken heeft. We krijgen een mandje en er lopen van die vrouwen mee om van alles uit te leggen in de hoop dat het in je mandje terecht komt. Wij trappen er niet in, maar als we Mike tegen komen zien we dat zijn mandje al behoorlijk vol zit, hij kan geen nee zeggen. 😂  Dat wordt een duur grapje voor hen. Nadat iedereen klaar is, stappen we de bus weer in en rijden verder. We zien ineens geiten in bomen, heel raar! Dat wat wij zien is vooropgezet, maar dit soort geiten schijnen dit moeiteloos en veel te doen om die Argan noten te eten, maffe beesten. Eenmaal in Assaouira, moeten we een eindje lopen, de Medina in. Wat meteen voelbaar is, is dat het hier niet meer zo ontzettend heet is, heerlijk  We zitten in een prachtig Riad en middenin de drukke straatjes met winkeltjes. Het plaatsje ligt aan zee, dus tijdens de lunch namen velen een gerecht met vis. De vissershaven ligt hier middenin de Medina, dus verser kun je het niet krijgen. We hebben nog even tijd om door het dorpje te lopen en ik heb echt het gevoel dat ieder moment Aladdin en Yasmine het hoekje om kunnen komen. De straatjes zijn zo nauw dat er gelukkig geen auto's kunnen rijden. We slenteren met een groepje de straatjes door, zien mooie winkeltjes met "fixed prices"waar je prachtige Marokkaanse  design spullen kunt kopen en we zien winkeltjes die werkelijk helemaal vol staan met Marokkaanse spullen waar je zeker moet afdingen. We komen in de haven terecht en kijken ons ogen uit, wat een georganiseerde chaos. Het stikt er van de katten die alle afval eten en meeuwen die daarvan weer de restjes krijgen. Er lopen veel mensen rond, vissers en verkopers en als je de andere kant op kijkt, zie je de plaatselijke jeugd het water in duiken vanaf de kant. Je zou hier zo uren kunnen blijven zitten, maar wel met een knijper op je neus..... Een heerlijk stadje met heel veel winkeltjes, een Souk en veel mensen. En wat ook fijn is, we zweten ons nu niet een weg door de drukte.

Donderdag hebben we een vrije dag. We hebben ons de dag ervoor wel kunnen aanmelden voor paardrijden op het strand of een hammam. Nou, kameel of paard, mij doe je er geen plezier mee, maar de hammam met een massage...... Daar gaan we in de middag dus voor. In de ochtend lopen we met z'n viertjes over het strand en door de straatjes, ieder op zijn eigen manier. Ik geniet van en kijk vooral naar de mensen, winkelen is nooit mijn sterkste kant geweest. Alles loopt hier rond en vooral veel Marokkanen. Ik knal ineens tegen een klein, oud, tandeloos vrouwtje met een hoofddoek op aan en heb meteen oogcontact. En wie goed doet, goed ontmoet. Ik lach en verontschuldig mij en krijg zo'n vriendelijke, tandeloze lach en groet terug met een aanraking, ik smelt ervan en loop tevreden verder. En dan kijk ik even achterom en zie dat vrouwtje glimlachen en haar hand opsteken. Ik zwaai vriendelijk terug, Mijn dag kan niet meer stuk. We kopen nog wat souvenirs en af en toe rent Leo terug naar onze kamer, want hij is aan de race. Gelukkig weet hij de weg altijd, ik vind het wat lastiger om me te oriënteren in deze wir war van straatjes. In de middag besluit Leo niet mee te gaan naar de hammam, hij is bang dat als ze ergens op zijn lichaam duwen, het spontaan uit zijn achterkant spuit, geen fijne gedachte. Remco moet alleen de hammam in en Sarah en ik gaan met Jolande, Berber en Sofie in één ruimte, mannen en vrouwen gescheiden. De hammam ruimte is eigenlijk te klein voor vijf vrouwen, maar wij willen bij elkaar. Het gevolg is dat Sarah en Jolande op één steen moeten, Jolande haar tenen zowat in Sarah's neus. Sarah en Berber liggen met hun neuzen tegen elkaar en ik moet mijn benen gebogen houden, ik pas niet op mijn steen. Twee Marokkaanse vrouwen erbij en je krijgt hilarische taferelen. We komen af en toe niet meer bij een worden door de twee vrouwen om beurten gewassen, met een plons water afgespoeld en gescrubd en dat laatste niet zo zachtjes, de vellen rollen van je lichaam. En alles wordt aangepakt, ook billen en borsten. Vooral die jonge meiden weten af en toe niet wat er gebeurd! Wat heerlijk om dit samen te doen. Daarna krijgen Sarah en ik nog een relax massage van een uur, we liggen naast elkaar te genieten! In de avond gaan we met Mike, Jolande en kids met z'n achten eten. We zitten in een heerlijk restaurant en hebben veel lol. Met de hele groep eten kan leuk zijn, maar na twee weken heb je zo je voorkeuren ontwikkeld qua personen naast wie je wilt zitten of met wie je wilt praten, ook de kinderen. En allemaal hebben we af en toe flink pech gehad tijdens de etentjes. We zijn het alle acht met elkaar eens, we eten het liefst met dit groepje bij elkaar. Eventueel met Nicoline en haar dochter, zij passen ook helemaal bij ons!