De laatste dagen!

Vrijdag 10 augustus

Vandaag gaan we Seminjak in, even shoppen. Er zijn hier veel moderne winkeltjes en dat maakt het ook allemaal meteen ook duurder, hier komen de toeristen. Romy is niet lekker, laten we zeggen dat ze veel naar de wc moet. Balen hoor, voor haar, maar ze houdt zich kranig. We kijken, lopen, shoppen, maar kopen weinig. Ze hebben wel hele mooie dingen en Leo en ik willen wel van alles kopen, maar het is allemaal veel te groot, dus dat moeten we vergeten. Een voordeel van zo’n dorp is wel dat je weer lekkere koffie kunt drinken, dus dat doen we ook graag. Ik loop de hele dag wel te “voelen” of ik niet iets voel, maar dat is gelukkig niet het geval. Je wordt wel erg alert, of is het neurotisch, ik weet het niet, maar ik heb er wel last van en hoef niks te horen over alle naschokken die er zijn enz. ik wordt daar op z’n zachtst gezegd niet vrolijk van. In de middag wordt er weer lekker gezwommen in het zwembad met degenen die er zijn en in de avond zoeken we in de stad een restaurantje op, met z’n vijven. In de middag hebben we nog zo lekker gegeten, maar dit valt een beetje tegen. Ach, alles beter dan gisteravond. In de avond willen de kids weer uit, naar dezelfde tent als de vorige avond en wij gaan als volwassenen weer netjes in een kroeg in de buurt zitten, nu kunnen we wel met elkaar kletsen. We zitten met een gezellig clubje die wel het één en ander tegen elkaar durft te zeggen, dus komen de verhalen over het begin van de reis, hoe iedereen over elkaar dacht, echt hilarisch, we hebben zo gelachen. Het is bijzonder om te merken hoe je elkaar leert kennen in zo’n korte tijd en hoe intens je met elkaar omgaat, dat wordt wel wennen na zondag, maar dat zal wel snel gaan. We zijn ook benieuwd of we elkaar weer gaan zien, de tijd zal het leren. De kinderen komen bij ons dat het echt niet leuk is in die tent en kondigen aan dat ze naar de gaybar gaan, waar ze de eerste avond op getipt zijn met de mededeling dat het niet alleen voor gays was. Wij stemmen ermee in en zien bij het ophalen wat we gedaan hebben, het valt dus niet mee. Allemaal mannen die op mannen vallen, maar ook striptease acts en veel travestieten en transgenders. Mike, onze grote Surinaamse vriend, gaat naar binnen om ze te halen en ook hij wordt als een lekker ding gezien en heeft veel sjans. De kinderen komen zeer onder de indruk naar buiten en wij krabben ons even achter de oren, ai!

Zaterdag 11 augustus

Vandaag onze laatste dag met de groep. We hebben inmiddels gehoord dat we vrijdag naar huis kunnen en veranderen weer onze reisplannen. Maandag gaan we nog een paar dagen naar Ahmed, wat erg mooi moet zijn en dan gaan we vrijdag naar huis, het voelt goed. De kinderen gaan vandaag golfsurfen. Romy is nog steeds niet fit en doet niet mee (en ze heeft het niet zo op golven). En die golven zijn er, poeh, hele hoge! Rick en Sarah doen wel mee met bijna de hele groep kinderen en ze gaan het strand op met een board, heel stoer. Gelukkig wordt een rustiger stukje opgezocht, maar ook deze zijn best flink. Ze krijgen op het droge instructie en gaan dan de zee in. Ze krijgen per tweetal een mannetje mee die hun helpt en ze beginnen te ploeteren. Door en over de hoge golven de zee in om daarna een zetje mee te krijgen en proberen op je board te gaan staan, het lukt de één beter dan de ander. Sarah heeft het twee jaar geleden ook al een keer gedaan en dat zie je wel, ze weet op haar board te komen en blijft regelmatig staan. Ook Rick lijkt het onder de knie te krijgen en kan vaak even op z’n board staan om daarna tussen de golven te verdwijnen. De kinderen ploeteren en zwoegen en gaan regelmatig kopje onder, maar bij iedereen staat een big smile op zijn of haar gezicht. Alle ouders staan aan de kant en kijken trots naar hun kroost. Berber heeft moeite om op de plank te komen en het mannetje dat haar helpt blijft doorzetten, net als zij en als het haar lukt even op de board te staan, gaat iedereen uit z’n dak, inclusief het mannetje in het water. Na tweeëneenhalf uur loopt iedereen weer met board in zijn armen naar de verzamelpunt, ze zijn allemaal enthousiast, moe maar voldaan! De rest van de dag gaan we lekker chillen bij het zwembad, het is zwaar bewolkt dus we liggen lekker op een bedje te lezen en te slapen (Leo). We zijn niet bang dat we verbranden, waren we dat maar wel geweest, arch!!! Om 7 uur hebben we afgesproken in de lobby, want het afscheidseten zit eraan te komen. Eka heeft taxi’s geregeld, want het was wel een eindje lopen. Wij de file in, want dat is er hier bijna altijd, draaien we een bocht om en zijn we er al, we moeten lachen om die Eka, wij hebben dit stukje al 6 keer gelopen! Het is een prachtig Balinees tentje. Het eten zal vast heel goed zijn, maar het mijne was zo pittig, dat het mijn mond uitbrandde, poeh! We willen hier eigenlijk Eka toespreken en een persoonlijke kaart geven, maar er is muziek en die is behoorlijk hard, dus we besluiten om in het hotel een plek te zoeken. Er komt een voorstelling van Balinese dansers en daarna een (niet zo beste) zangeres. Die ziet dat wij wel kunnen meezingen met haar liedjes en sommeert ons om op het podium te komen, echt niet. Totdat Berber er door haar wordt uitgepikt en op het podium terecht komt en de show overneemt, wij zijn natuurlijk haar grootste fans. Daarna ziet Lukas zijn kans en ook hij geniet van zijn minuts of fame. En als laatste Juul met dochter Tara, de zangeres heeft een makkelijk avondje. Regine krijgt ons zo ver dat we dan toch vertrekken en we lopen terug naar het hotel, ook Eka. Alle horeca gelegenheden zijn dicht, dus zoeken we een plekje op bij het zwembad en houdt Mike een toespraak. Hij verwoordt zo goed ons gevoel over Eka en velen krijgen tranen in hun ogen (ik ook, maar dat verbaast niemand) en ook Eka heeft het moeilijk. Het zijn voor ons natuurlijk drie hele intense weken geweest, met heel veel plezier, maar ook verdriet en vooral spannende momenten, dat mag duidelijk zijn. Ook voor Eka waren dit hele intensieve weken en ze moet echt helemaal op zijn. Morgen komen haar man en dochter om een kleine vakantie te houden en ze verdient het zo. Om beurten bedanken we haar persoonlijk en geven we haar een kaart mét inhoud, ik houd het niet droog, net als Sarah, Romy en Eka. Deze reis is op vele manieren onvergetelijk, voor iedereen. 

Op het strand is er een feestje gaande waar we nog even gaan kijken. Het wordt een onvergetelijk afscheid voor de kinderen, ze zijn er allemaal en hebben de hele avond op het strand gedanst, net als enkele moeders en vaders, met als klap op de vuurpijl prachtig vuurwerk. We zijn het er allemaal over eens, dit verdienen wij en de kinderen even, na zo’n spannende tijd, er is geen mooier en intenser afscheid denkbaar, samen dansen en genieten van het moment!