We gaan op weg!

15 juli, we pakken al onze spullen in en worden door Rob naar Jersey gebracht waar we de camper gaan ophalen. Rob blijft nog even bij de uitleg over de camper achter ons staan en is zo'n imponerend persoon die af en toe iets vraagt, verduidelijkt of opmerkt, dat de jongen van de camperverhuur er helemaal onzeker van wordt en ik geniet van de situatie. We nemen afscheid van Rob, maar hem zien weer gelukkig over drie weken nog terug, dus is het geen dramatisch afscheid. Na alle uitleg  over de camper, wat echt heel veel is, maken wij ons klaar voor vertrek. Het is een prachtig ding met alles erop en eraan, dat wordt genieten. Voor alle zekerheid kijk ik nog even in de kastjes en kom tot de ontdekking dat er niks in zit, oeps, dat waren ze vergeten! Gelukkig op tijd ontdekt en nadat twee Chinese vrouwtjes alles kwamen brengen konden we vertrekken. Het begint goed, hoe werkt een automaat eigenlijk? We krijgen de sleutel niet omgedraaid, weten niet waar we de pook in moeten zetten en het zweet breekt ons uit. Uiteindelijk lukt het ons samen, met commentaar van Sarah op de achterbank en gaan we hortend en stotend weg. Eerst duiken we een Mall in om wat eten in te slaan en rijden dan door naar de veerboot, waar we op naar Vancouver Eiland zullen varen. De reis gaat soepel, het verkeer valt mee en we gaan door een glooiend landschap naar de kust. Op de boot gaan we meteen het dek op en zien een zeehond, wauw! Dat belooft wat. De bootreis duurt anderhalf uur en we varen tussen allemaal kleine eilandjes door. Het is bekend dat je dolfijnen, Eagles, zeehonden en zelfs Walvissen kunt zien, maar helaas, bij ons blijft het bij die ene kleine zeehond. Op Vancouver eiland rijden we door naar Victoria, de grootste stad van het eiland, daar is onze eerst caravanpark, zoals ze dat hier noemen. Nadat we onze camper hebben geparkeerd, nemen we de watertaxi naar "Down Town"  Als we op de taxi staan te wachten, zegt Leo ineens; "Waar is het fototoestel?" Aah, die hangt nog op het terras waar we wat gedronken hebben. Ik sjees er naar toe en kom uitgeput terug, met camera gelukkig. We stappen een heel grappig klein bootje op die tussen de grote boten, de watervliegtuigen en cruiseschepen door de haven in vaart. Ook nu zien we zeehonden en zijn onder de indruk van het grote cruiseschip waar we langs varen, de "Holland-Amerika-lijn" staat erop. Leo ontdekt later dat het helemaal niks met Holland of Amerika te maken heeft, hebben we weer wat geleerd. Victoria is een klein, maar gezellig en gemoedelijk stadje. Er is een soort van festival bezig met allerlei straatartiesten en we wandelen met z'n drieën door de stad. Ook hier zijn erg veel homeless people en het is zo schrijnend om te zien. Daarnaast zie je ook veel hele dure auto's zoals een Hummer of een Maserati rijden, het verschil tussen arm en rijk is hier ontzettend groot. Rob vertelde ons toen dat erg erg veel rijke Chinezen en Iraniërs zijn die de hele boel opkopen in Vancouver en de rest van Canada. En inderdaad, in de peperdure auto's zitten meestal Chinees of Iraans uitziende mensen. We eten in een restaurant en lopen terug naar de camping. Het blijft een strijd bij ons, Leo wil alles lopen en de dames willen het liefst gemak. We kiezen voor de gulden middenweg, de ene keer met het vervoer, de andere keer te voet. De terugweg viel een beetje tegen, het was een stukje langer dan een kwartiertje, dat is wat Sarah en ik gehoord hadden. We hadden het denk ik verkeerd gehoord! Pffffff! In de camper ruimen we onze kleding op, zoeken voor alles een plekje en duiken ons bed in. Sarah slaapt in het bed boven de rijdersstoelen, dat is echt haar plekje. Leo en ik hebben het iets minder breed en zullen elkaar regelmatig tegen komen in ons veel te kleine bedje. Ik krijg mijn eerste app-jes al binnen, want in Nederland ben ik al jarig, hier moet ik nog een nachtje slapen!

Zaterdag 16 juli, ik ben jarig! Ik word overstelpt met berichten via de app en Facebook, ik voel me echt jarig, ook al zingt alleen Leo "lang zal ze leven" voor me. Sarah ligt naast me in een deuk dat hij dat doet. Ik krijg van de kids hele mooie oorbellen, Budha to Budha oorbellen en doe ze meteen in. We gaan op zoek naar ontbijt en gaan daarna weer met de watertaxi de stad in (dat wordt weer lopend terug). Victoria is best mooi, maar niet erg groot, dus we doen het rustig aan. We vinden een winkel met inheemse spullen en ik zie daar een mooie tas, Leo bedenkt spontaan dat hij mij die voor mijn verjaardag geeft, ben ik helemaal blij mee! Sarah koopt schoenen, erg verrassend, maar niet heus en we nemen regelmatig een stop om te eten of drinken. Ook nu zijn er allerlei straatartiesten en is het gezellig druk. Bij ons mag de jarige altijd kiezen wat we gaan eten en ook vandaag zei Leo; "Je mag kiezen om bij Earls te eten!" Hij had gehoord dat je daar beslist een keer moest gaan eten en dus aten we bij Earls, een bekend Canadees restaurant. Ik zie dat ze daar coleslaw hebben en zoek meteen een gerecht uit waar ze dat bij serveren, mijn verjaardag kan niet meer stuk. 

Ik wil iedereen bedanken voor alle verjaardagswensen! Het is leuk om in een mooi en ander land jarig te zijn en fijn om te merken dat zoveel mensen aan je denken!