Marokko 2019

We zijn weer op weg! En nu niet zo heel ver, maar wel weer naar een kompleet andere wereld.... Marokko! We zijn Leo, Vicky, Sarah en Remco. Ik ga onze belevenissen weer "op papier" zetten als dat gaat lukken. 

Gisteren, zaterdag 3 augustus, zijn we vertrokken voor onze reis van twee weken. Op Schiphol kwamen we onze eerste reisgenoten tegen, Regine en Julian, moeder en zoon die vorig jaar ook mee waren. Even later zagen we de familie van Leeuwaarde/de Beer ook en ook zij waren vorig jaar onze medereizigers, evenals Remco natuurlijk. (Dit was overigens geen toeval, maar afgesproken werk). In het vliegtuig hadden we al snel door dat de Sawadee groep dicht bij elkaar zat en langzaam werd er contact gelegd. De vliegreis ging snel, drie en een half uur, dat was wel wat anders in vergelijking met de reis van vorig jaar. Het leuke van naar zo'n andere wereld gaan, is onder andere de geuren die je ruikt als je uit het vliegtuig stapt, zo anders en zo heerlijk, ik hou ervan! Verder ging dag één snel voorbij; in de rij staan voor de douane, op je koffers wachten, op zoek naar de Sawadee gids gaan, instappen in de bus en richting hotel in Casablanca. Het was al laat en donker, dus het was inchecken en naar je kamer. Het (zeer) grote verschil met vorig jaar is voor ons dat Sarah niet meer bij ons ligt, maar nu bij Remco op de kamer mag. Vorig jaar nog om elkaar heen dralend en nu een leuk stel! 

Dag twee beloofde een drukke dag te worden, we zouden de hoogtepunten van én Casablanca én Rabat langs gaan, twee miljoenen steden! Heel bijzonder. Abdul, onze "Eka" voor dit jaar zat op ons te wachten. Het is niet eerlijk hem te vergelijken met de fantastische Eka, dus dat proberen we ook niet, maar doen het stiekem toch wel.....😕. De Indonesië groep zoekt elkaar toch weer op, ook de kinderen en hebben alweer verschrikkelijk veel lol. Ook hierin hebben we ons voorgenomen de anderen niet buiten te sluiten, maar het is gewoon zo heerlijk en lekker vertrouwd! Na alle koffers weer ingeladen te hebben gaan we de bus in en een plek opzoeken, op naar de Hassan ll moskee in Casablanca, de grootste moskee van Marokko. Casablanca betekent voor mij eigenlijk Humphrey Bogart en Ingrid Bergman, dus ik was benieuwd naar de stad zelf, maar dat even ter zijde! Het was een kort ritje in een compleet andere wereld, zo stel je je Marokko echt voor, hier ga ik vast nog op terug komen. Voor de moskee, die van buiten al erg imposant was, moesten we even wachten op Abdul en dan beginnen de gesprekken met je mede reisgenoten. Er zijn drie mannen (dan reken ik Remco niet mee) en 9 vrouwen. Deze mannen een vrouwen hebben samen 12 kinderen mee, viert jongens en 8 meiden, de "mannen" hebben het zwaar! De moskee was geweldig groot, mooi en indrukwekkend! We werden rondgeleid door een vrouwelijke gids die Engels sprak. Wij liepen niet allemaal constant mee, stonden vaak nog even ergens naar te kijken of foto's te maken, maar dat kon ze niet waarderen, ze kon er echt een beetje boos om worden. Moet je net ons hebben, doe ff rustig! Het dak kon ook nog open, net als bij de arena zei ze, daar wist ze ons wel weer mee te boeien. Daarna als makke schapen weer de bus in en op naar Rabat, de hoofdstad van Marokko. Daar bezochten we de graven van enkele koningen die in de oudste, niet afgemaakte moskee lagen en zijn er de oude Medina in gelopen, dat is de oudste wijk van een stad. Het is allemaal erg boeiend, Maar waar zo'n reis ook erg leuk maakt is het contact met elkaar en met de Marokkanen. Lekker thee drinken in de oude Medina en we willen best de echte Marokkaanse thee, maar dan zonder suiker. Er kwam nog een mannetje langs met allerlei koekjes en Leo wilde wel van alles eentje en heeft dat samen met Remco kritisch beoordeeld. We hebben ook onze eerste tajine gegeten, of het gerecht dus dat in een tajine klaar gemaakt wordt, heerlijk. En het is grappig, want die Marokkanen lijken allemaal op de Marokkanen in Nederland, dus je verwacht dat ze Nederlands kunnen, wat nergens op slaat. Hoewel, er is dan altijd weer iemand die ineens "Dank je wel" zegt of zo, dus je moet blijven opletten met wat je zegt.

Na Rabat hadden we een prachtige rit door de bergen naar Meknes. Veel reizigers sliepen, maar ook veel genoten van het uitzicht, zelfs Sarah ziet hoe prachtig het land is. In de middag vroeg Abdul wat we liever wilden in de avond, in een restaurant eten of bij een familie thuis. Gelukkig hebben we een groep die meteen voor het laatste koos, dus dat gebeurde, we gingen eten bij mensen thuis. De kinderen met z'n allen bij de één, de volwassenen niet ver bij hun vandaan bij een andere familie! En wat was het super! We hebben heerlijke soep, een tajine gerecht en cake gegeten en hebben veel gelachen en gekletst met elkaar. Niet alleen wij vonden het leuk, maar ook de familie vond het erg leuk en Abdul liep van het ene huis naar de ander en had het ook naar zijn zin. Na de familie uitgebreid bedankt (en betaald) te hebben, liepen we naar de kinderen en zagen dat ook zij het enorm naar hun zin hadden én heerlijk gegeten! Top, wat een leuke afsluiting van zo'n volle, leuke en dag!