Weer thuis!

19 augustus 2019 - Nieuwegein, Nederland

We zijn ondertussen thuis, hebben de laatste twee dagen erop zitten en dat was eigenlijk niks anders dan terugkeren naar "onze" wereld. Vrijdag op tijd de bus in om naar onze laatste én eerste hotel te gaan, het hotel in Casablanca waar dit avontuur voor ons begon. Het was een lange rit die zowat de hele dag duurde met z'n gebruikelijke stops, koffie, picknick en sanitaire. Ondertussen is het duidelijk dat we in de bewoonde wereld terecht komen, eerst komen we nog door dorpjes met hun marktjes, ezeltjes en veel volk langs de weg, zo'n andere wereld. Daaraan wordt de weg beter, is er straatverlichting en tweebaanswegen, Casablanca is erg dichtbij. Totdat we uiteindelijk daar aankomen waar het allemaal begon. Het is onwerkelijk dat we hier met z'n allen twee weken geleden stonden en elkaar amper kenden en voor zo'n avontuur stonden met elkaar. Ondertussen weten we veel van elkaar, hebben we veel gelachen en zelfs gehuild met elkaar en heb je het gevoel dat je elkaar kent. We delen dat gevoel met elkaar met de bekende "weet je nog?", alsof er jaren voorbij zijn gegaan en dat in twee weken. Het is ook duidelijk met wie het echt klikt en wie je eigenlijk liever nooit meer hoeft te zien, het was zo intens. In de avond gaan we nog één keer met z'n allen eten, in een echt Marokkaans restaurant,, zo één met lage tafels, veel kitsch en tl-verlichting. Ik nam voor de laatste keer tajine, ik vond het heerlijk maar hoef het voorlopig niet meer te eten. Er is nog wat gesteggel rond de betaling, het "vreemde" gezin binnen de groep is erg zuinig en wil de rekening niet delen, ook al gaat het om €2! Ik kan er wel om lachen, mensen kunnen zo ontzettend verschillen van elkaar en dat blijkt zeker in zo'n groep. In het hotel zoeken we nog de bar op om samen deze reis af te sluiten en om Abdul te bedanken. Het is zijn werk, maar wat moet je 14 dagen hard werken met zo'n groep en hij heeft het prima gedaan. Geen Eka, maar gewoon Abdul! Zaterdag ochtend nemen we afscheid van Mike, Jolande en kids, die blijven nog een paar dagen en gaan naar het vliegveld waar we echt afscheid nemen van Abdul, Abdul en Ismael! Dan moeten we het weer zelf doen.....

Nu, de Day After, kijk ik terug op de reis, weer zo anders dan onze andere reizen. Allereerst zonder Rick en Romy, wat ik toch jammer vind, had dit ook graag met hen gedeeld. Als ik zo terug kijk, moet ik even gaan zitten om goed te beseffen wat we eigenlijk allemaal mee gemaakt en gezien hebben. De reis was enerverend, prachtig en een soort van rollercoaster, dat is wel duidelijk! Van erg modern en toch wel rijk naar zeer primitief en arm. Van groen naar dor, naar alleen maar zand. Van vlak naar hoge bergen, we hebben het allemaal gezien! De bevolking was niet altijd aardig en hartelijk, maar we hebben gelukkig veel meer lieve en aardige Marokkaanse mensen gezien en ontmoet, vrouwen met en zonder hoofddoek, mannen en kinderen. Het land is zo anders met enorme uitersten, dat we nog lang nodig zullen hebben om het te laten zakken. Ik hoop dat jullie in de verslagen hebben kunnen lezen en voelen hoe mooi en bijzonder het was, wij zijn een ervaring rijker en dit nemen we mee! Marokko zit voor altijd in ons hart.......😘

3 Reacties

  1. Monique:
    19 augustus 2019
    Welkom thuis!
    Ik heb weer genoten van je reisverslagen.
    Dank je wel😘
  2. Anneke:
    19 augustus 2019
    Dank je wel voor het " meebeleven ". En heerlijk dat jullie weer gezond thuis zijn. Tot gauw. 😘😘
  3. Mathilde Bloemhof:
    19 augustus 2019
    Mooi geschreven vick!